Laat ik voor één keer maar beginnen met een persoonlijke bekentenis: mijn huisgenoten vinden het erg leuk als ze me kunnen plagen met de vaststelling dat ik in de loop van de jaren een onredelijk grote boon ontwikkeld heb voor Anna Laube. Ik beken: zelfs toen ze nog gewoon Anna Laube heette, werd ik midscheeps getroffen door de stemkleur van de jongedame, maar vooral haar songs nestelden zich voor eeuwig onder mijn schedeldak. Dat is in de loop der tijden alleen maar erger geworden en nu ik vandaag iets mag schrijven over haar nieuwe CD -de zesde, als ik dat goed heb- is de kans erg klein dat er ook maar één onvertogen woord uit mijn toetsenbord komt gekropen.

Dat heeft zo zijn redenen: sinds de plaat op mijn deurmat belandde, heb ik ze meerdere tientallen keren gedraaid en kom ik telkens weer onder de indruk van de simpele veelzijdigheid, die Anna Elizabeth aan de dag weet te leggen. Zij is zelf een erg goeie muzikante en omringt zich met de juiste mensen in de studio. Daarnaast is ze een prima componiste, die de juiste accenten weet te leggen en zich toch van de diensten verzekert van rechterhand Adrianne Gonzalez (AG), nog zo’n dame die quasi achteloos de fijnste melodieën weet te bedenken.

De plaat bevat een dozijn nummers, zo goed als half-om-half verdeeld tussen covers en eigen werk. laat ik beginnen met die covers, want dat is een discipline waarin Anna uitblinkt: in Covid-tijden lanceerde ze regelmatig heel verrassende dingen via het wereldwijde web en dat zet ze nu door: Bob Dylan komt aan bod met een heerlijk zuiders getinte versie van “Buckets of Rain”, Taylor Swift’s “It’s Nice to Have a Friend” drijft op eenfijne ukelele-lijn, “Cryin’” van Roy Orbison wordt tot een intrigerende instrumental omgebouwd, aan “I Will” van The Beatles wordt een jazzy baspartij toegevoegd en Ben Harper’s “How Could We Not Believe” combineert alles wat Anna zo goed beheerst: frasering en instrumentatie (dat orgeltje !!!) doen de prachtige melodie alle eer aan.

Wat de eigen songs betreft, opent en sluit de plaat met het gezongen “Wild Outside” en het gesproken “Welcome Back to the Wild Outside”, twee ijkmunten, die de signatuur van Anna dragen: op de grens tussen pop en folk, met een toefje elektronica er doorheen.”By Your Side” is vederlicht en poppy, maar wel onweerstaanbaar en dat laatste geldt zeer zeker voor “Jardim da Estrela”, een indrukwekkend liefdesliedje dat je moet situeren in Laubes tweede thuis, Portugal. Daarna is het één en al blijheid en opgewektheid in “Love is Everything”, één van de co-writes met (AG). Ik heb de indruk dat Anna Elizabeth zich behoorlijk goed in haar vel voelt, zeker als ik “Warrior” en vooral de topper van de plaat, “Beautiful Day” beluister. De goesting en de levensvreugde spatten er van af en dat is fijn om te horen. Er is namelijk al genoeg onheil en miserie in de wereld. Kijk, dit is een plaat die mij verschrikkelijk blij maakt en waarvan ik vind dat een beetje radiomaker er absoluut moet naar luisteren. Ik wed at hij/zij zich na één keer gewonnen geeft.

(Dani Heyvaert)